vrijdag 31 januari 2014

Yoghurtcake met bosbessen

Vandaag maakte ik een heerlijk smeuïge cake met yoghurt en blauwe bosbessen. De bosbessen kwamen uit de diepvries, maar je kan de cake ook perfect met bijvoorbeeld appels maken.
Dankzij de yoghurt in het recept is de cake niet droog, maar nog een beetje 'sappig'. Dit maakt het extra lekker, vind ik.

Dit heb je nodig:
  • 150 ml olie of gesmolten boter
  • 200 g suiker
  • 250 g bloem (en een half zakje bakpoeder, als het geen zelfrijzende is)
  • 4 eieren
  • 150 g (diepvries) bessen
  • 250 g yoghurt
  • boter om de bakvorm in te vetten



Zo maak je het:
  • Verwarm de oven voor op 175 °C
  • Meng de suiker door de olie
  • Kluts de eieren en roer ze door het mengsel
  • Voeg de bloem toe
  • Mix het geheel
  • Spatel de yoghurt erdoor
  • Vet een (rechthoekige) bakvorm in en bestuif met bloem
  • Ontdooi de bessen lichtjes in de microgolfoven (ze hoeven nog niet helemaal zacht te zijn)
  • Meng de bessen onder het deeg
  • Vul de bakvorm en bak ongeveer 40 minuten op 175°c



Mmmm.... lekker!

donderdag 30 januari 2014

Slechte hondenbaasjes

Vorige week trapte mijn dochter in een dikke vette hondendrol. De stank was zo misselijkmakend dat ik haar schoen twee dagen heb buiten gezet. En nee, het was geen drolletje van een chihuahua, maar eerder van een Deense dog of zo.

Nu ben ik al veel langer op mijn hoede als ik door de stad wandel, want ondanks de verschillende hondentoiletten ligt het er vol met van die onwelriekende hondenuitwerpselen.
Versta mij niet verkeerd, ik ben een hele grote hondenvriend. Ons Cavaliertje hoort echt bij ons gezinnetje en we nemen haar overal, waar we kunnen, mee naartoe.
Maar ook de meeste andere honden kunnen mijn hart veroveren. Ze hebben vaak zo'n onschuldige blik in hun ogen, en daar smelt ik echt voor.

Neen, het zijn niet de honden die het probleem zijn, maar hun baasjes. Gelukkig hebben de meeste baasjes tegenwoordig een zakje bij en rapen ze de drolletjes netjes op. Spijtig genoeg heb je  altijd van die mensen die vinden dat zij dit niet hoeven te doen, en zich hier vaak zelfs niet voor schamen.

Ik heb vorige zomer eens meegemaakt dat er een mevrouw haar hondje zijn behoefte liet doen voor mijn ogen, toen ik mijn rozen aan het snoeien was in de voortuin. Dit is op zich geen probleem natuurlijk, als je alles maar netjes opkuist. Maar neen, mevrouwtje liep doodleuk gewoon door, alsof het de normaalste zaak van de wereld is om je hond op de stoep zijn behoefte te laten doen. Ik was te verbouwereerd om te reageren. Dat heb ik altijd in zo'n situaties, en dan kan ik me nadien wel voor de kop slaan.

Gisteren was het dus weer zover. Ik loop met mijn kinderen een klein eindje door de stad en zeg nog : "Pas op voor de drollen hé!". We passeerden ook langs een hondentoilet en ik dacht nog bij mezelf: toch bizar dat dit er zo leeg bijligt...

Eenmaal thuis, zie ik plots allemaal vieze bruine vegen op de vloer. Ik roep mijn oudste zoon terug en vraag: "Heb jij je voeten wel geveegd?". "Jaja, mama, tuurlijk" antwoordt hij geïrriteerd.
Tot ik weer die verdachte geur opmerk. 't Is toch niet waar zeker, weer prijs!
Bah! En dit natuurlijk op een moment dat ik binnen 10 minuten net bezoek verwacht. Heel mijn huis zit onder hondenpoep, en de mat in de hal stinkt weerzinwekkend.
Mat buiten gezwierd, schoen buiten gezet, snel, snel de vloer wat schoongemaakt, maar die geur leek wel te blijven hangen.
Oh, wat haat ik die onbeleefde hondenbaasjes toch!

Zo,... dit moest ik even ventileren!
Ik weet heus wel dat er veel ergere dingen zijn hoor, maar als iedereen nu gewoon wat meer rekening houdt met zijn medemens wordt de wereld er toch alleen maar mooier op.



dinsdag 28 januari 2014

Witte kool soep

Mijn kids zijn niet echt dol op witte kool. Lees: ze weigeren het halstarrig te eten, en hun weigering gaat gepaard met luid protest.
Nu had ik nog een halve witte kool in de koelkast liggen. Wat moest ik hier nu mee aanvangen? Weggooien vond ik geen optie, dus besloot ik maar even te zoeken op het internet wat de mogelijkheden waren.

Van witte kool kan je blijkbaar heel goed soep maken. Dit heb ik nog nooit gegeten (toch niet dat ik weet tenminste). Ik wist zelfs niet dat er van kool soep gemaakt kon worden. Erg hé!

Wie niet waagt, niet wint, dus ik besloot het maar eens te proberen. Het is trouwens een super gemakkelijk receptje. Ik vond het op de website van Solo en paste het lichtjes aan.


Zo maakte ik het:

  • Een halve witte kool, 2 kleine uien en 2 aardappelen in stukken snijden.
  • Aanstoven in wat olijfolie.
  • 2 liter water toevoegen met 4 groentebouillonblokjes.
  • Een half uurtje laten koken.
  • Fijn mixen.
  • Kruiden met peper en zout en wat gemberpoeder.
  • Garneren met bieslook en eventueel wat room.



Ik moet toegeven dat ik wel wat bang was dat de soep niet zo lekker zou smaken, maar dit viel echt  100% mee.
De gember geeft deze soep wat meer pit. Dit heb ik geleerd van een Marokkaanse vriendin. Zij gebruikt veel gember in haar gerechten en dat is heel lekker (en gezond).
Zelfs de (onwetende) kids hebben flink gesmuld van deze soep.
Ik heb ze toch maar mooi liggen gehad  ;-)



maandag 27 januari 2014

2 snelle gezonde ontbijtjes

Wie mijn blog af en toe leest weet dat ik vooral houd van eenvoudige gerechtjes. Als ze dan ook nog gezond zijn is dat mooi meegenomen.

Ik moet jullie vast niet vertellen dat goed ontbijten belangrijk is. Je lichaam heeft na de nacht nieuwe 'brandstof' nodig, en een goed ontbijt brengt de stofwisseling weer op gang.

Sommigen denken dat ze door het ontbijt over te slaan gewicht kunnen verliezen, omdat ze 's morgens dan geen calorieën opnemen. Niets is minder waar!
Wanneer je niet of onvoldoende ontbijt zal je zeker en vast in de loop van de voormiddag razende honger krijgen, en een onbedaarlijke drang naar zoet. Dit resulteert dan meestal in het eten van koekjes of ongezonde snacks, die je bloedsuikerpijl weer even laten pieken. Na korte tijd wordt je dan weer 'flauw van de honger'.
Het is veel beter om voor een evenwichtig ontbijt te kiezen dat niet voor het grootste deel bestaat uit 'snelle suikers', maar uit voedingsmiddelen die je energie geven tot de middag.

Ik weet wel dat snel een kommetje cornflakes eten makkelijk is. De reclame wil ons ook maar al te graag laten geloven dat we dan goed bezig zijn. Wat ze er niet bij zeggen is dat de meeste ontbijtgranen en cornflakes bomvol suikers zitten. Hiervan krijg je wel snel wat energie, maar om 10 uur barst je alweer van de honger, wat dan weer leidt tot snoepen. Een vicieuze cirkel...

Toch is het ook mogelijk om snel en gezond te ontbijten. Twee van mijn favoriete ontbijtjes zijn:


Havermout met kaneel en appel

  • Doe wat havermout (Quaker) in een kommetje.
  • Schil een appel en snijd hem in kleine stukjes.
  • Giet (soja)melk over de havermout tot ze onder staat.
  • Voeg wat kaneel en eventueel stevia toe.
  • Roer goed en zet een tweetal minuten (naargelang het vermogen) in de microgolfoven.
  • Klaar!



Het volgende ontbijtje is nog makkelijker.


Muesli  met yoghurt en fruit

  • Doe wat (soja) yoghurt in een kommetje
  • Voeg wat (ongesuikerde!) muesli toe, deze vind je o.a. bij Aldi.
  • Voeg wat fruit in stukjes toe (banaan, appel, mandarijn, bosbessen, meloen, kiwi, peer, ...)
  • Eventueel kan je nog wat ahornsiroop toevoegen om het wat zoeter te maken.
  • Als je het écht super gezond wilt maken kan je wat haverzemelen (natuurwinkel) toevoegen.



Smakelijk!


zaterdag 25 januari 2014

Goedkope beauty tips

We willen er allemaal stralend en zo rimpelloos mogelijk uitzien.
De meeste vrouwen voeren dan ook dagelijks een gevecht tegen de tand des tijds. Een gevecht dat je sowieso verliest, want ouder worden we allemaal, en dit ga je na verloop van tijd ook zien.
De enige manier om er nooit oud uit te zien is vroeg naar de eeuwige jachtvelden vertrekken, maar wie wil er nu tot 'De club van 27' gaan behoren?

Zelfs vrouwen die hier ver in gaan en hun toevlucht nemen tot inspuitingen of plastische chirurgie, worden na verloop van tijd een karikatuur van zichzelf (denk maar aan het opgespannen gezicht van Nicole Kidman).

Toch is er helemaal niets mis met jezelf goed te verzorgen. Een goed gehydrateerde huid gaat effectief minder snel rimpels vertonen, maar vooral een goede zonnebescherming is je beste wapen tegen veroudering.

Vroeger kocht ik wel eens duurdere luxe crèmes, maar je betaalt dan, zoals we allemaal wel weten, ook mee aan de chique verpakking en de reclamecampagne van dat product. Je koopt eigenlijk een droom in een doosje.

Trouwens, elke huid is verschillend en heeft andere behoeftes.
Ikzelf heb een droge huid die snel trekkerig aanvoelt. Ik zal dus andere producten moeten gebruiken dan bijvoorbeeld een vriendin die de bezitster is van een vettere huid. Eén mirakelcrème die voor iedereen goed is bestaat niet. We moeten al die reclameslogans die ons een rimpelloze huid beloven sowieso met een korrel (een héél vat) zout nemen.

Ik vind het wel een goede evolutie dat er tegenwoordig al beautymerken zijn die hun producten door een (weliswaar gefotoshopte) vijftiger laten aanprijzen, in plaats van door een 18-jarige schoonheid die nog niet eens droog is achter de oren.

Ikzelf heb ondervonden dat je met goedkopere producten meestal evengoed af bent dan met hun duurdere varianten.

Mijn goedkope favorieten zijn:
  • Rozenwater om je huid te verfrissen of de laatste restjes reinigingsmelk te verwijderen in plaats van tonic.
  • Een dag- of nachtcrème die je niet graag gebruikt omdat hij te vet aanvoelt, kan prima dienst doen als masker als je hem in een dikke laag aanbrengt en na 10 minuutjes weer verwijdert.
  • Voor mijn dagcrème wissel ik geregeld van merk, maar ik let er vooral op dat er een zonnebeschermingfactor inzit en eventueel retinol. Van retinol is effectief bewezen dat het werkt, alleen kunnen niet alle huidtypes het verdragen.
  • De conditioner van de Aldi (echt goedkoop) voor droog en beschadigd haar werkt minstens even goed als de (veel) duurdere merken. Hij doet ook wonderen om de knopen uit het lange haar van dochterlief te krijgen.
  • De crème-oogschaduw van Hema vind ik echt heel goed en aangenaam om te gebruiken.
  • De nagellakjes van Catrice (Kruidvat) zijn er in de meest hippe kleurtjes en zijn goed van kwaliteit.
  • Voor mascara heb ik nog geen echt goede goedkope variant gevonden. Meestal klonteren deze erg of hebben ze een waardeloos aanbrengborsteltje. Tips zijn steeds welkom!

    Tot slot wil ik afsluiten met de wijze woorden van mijn (veertienjarige) zoon: "Mama, rimpels worden pas een probeem, als je er zelf een probleem van maakt".
     

donderdag 23 januari 2014

Breisels

Ik ben helemaal gek van mooie sjaals en mutsen. We hebben ze deze winter nog niet echt veel nodig gehad, maar als mode accessoire kunnen ze ook hun dienst bewijzen.
Je vindt ze in alle soorten en maten, maar als je echt een mooi en origineel exemplaar op de kop wil tikken moet je meestal diep in je geldbuidel tasten.

Een sjaal breien kan toch nooit zo moeilijk zijn, dacht ik bij mezelf.
Vroeger, in een ver verleden, heb ik nog leren breien in de lagere school. Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat ik er toen niet zo veel van terecht bracht.  Bovendien haatte ik handwerk echt en vond het verre van cool.
Wat kan een mens toch veranderen in de loop der jaren...
Tegenwoordig is handwerk weer helemaal hip en ik vind het nu zelfs jammer dat ik destijds niet beter heb opgelet in de breiles.

Breien verleer je niet, dacht ik.
Ik dus naar de Z**m*n  om wat wol te kopen. Ik wou in eerste instantie natuurlijk niet teveel geld uitgeven aan mijn probeersels.
Vol goede moed wou ik eraan beginnen, maar dit bleek helemaal niet zo simpel. Na al die jaren wist ik zelfs niet meer hoe ik de steken op de breipriem moest krijgen. Gelukkig bestaat er voor handwerkklunzen als ik You Tube. Na het bekijken van enkele instructie fimpjes was ik snel weer vertrokken. Leve internet!

Met lekker dik garen en dikke priemen heb je snel resultaat. In een mum van tijd was de sjaal af.
Daarna nog even 'pimpen' met een bloem en wat lintjes, en klaar!
Jammer genoeg vond dochterlief de sjaal ook mooi en was ik hem dus direct kwijt.


Op school kreeg ze heel wat positieve reacties, dus wou ze ook een muts.
Een muts breien... bij de gedachte alleen al brak het angstzweet mij uit.
Een sjaal, tot daar aan toe, maar een muts, hoe begin je daar in hemelsnaam aan als handwerkkluns?

Gelukkig bedacht ik snel een oplossing. Als ik een sjaal kan pimpen, kan ik dat ook met een muts.
Ik kocht een (goedkoop) bijpassend exemplaar en naaide er dezelfde bloem op.
Blij dat dochterlief was als ze thuiskwam van school, en er een muts op haar lag te wachten.
Alleen vond ze het wel verdacht dat de muts zo snel  klaar was.
Ja, een tienjarige maak je ook niet meer alles wijs. Ik heb dus moeten toegeven dat ze niet uit mijn breinaalden kwam, maar uit de winkel.


woensdag 22 januari 2014

Restjes ovenschotel

Een ovenschotel is ideaal om nog wat restjes in te verwerken. Ook kan je er groenten in 'verstoppen' waar de kids anders hun neus voor ophalen.
Heb je bijvoorbeeld nog wat puree en witte vis over van de dag ervoor, en wat groentjes in de koelkast, dan maak je in een mum van tijd een stevige ovenschotel.
Je kan natuurlijk in plaats van vis ook gehakt gebruiken, maar gezien ik al heel lang geen vlees meer eet, zijn mijn meeste gerechtjes vegetarisch of met vis.
Bij een ovenschoteltje kan je je creativiteit de vrije loop laten. Je hoeft het receptje niet zo nauwgezet te volgen. Neem gewoon wat je nog in huis hebt en pas de schotel aan naar eigen smaak.



Ik gebruikte voor mijn ovenschotel:
  • restje puree
  • restje (gekookte) witte vis (kabeljauw, koolvis,...) in stukjes
  • wat verschillende groenten (broccoli, boontjes, paprika,....)
  • 2 eieren
  • 200 ml (light) room
  • gruyère kaas
  • een (half) bouillon blokje
  • wat olijfolie
  • zwarte peper en zout
  • Provençaalse kruiden

Zo maak je het:

  • doe wat olijfolie in een pan, stoof hierin de groenten met een scheutje water en het bouillonblokje tot ze beetgaar zijn (niet te zacht)
  • vul de bodem van een ovenschotel met de puree
  • verdeel hierover de stukjes vis en de gestoofde groenten
  • kluts de eitjes, meng de room erdoor, en kruid met peper en zout
  • giet over de oven schotel
  • bestrooi met een flinke laag gruyère kaas
  • bestrooi met de Provençaalse kruiden
  • zet ongeveer 25 minuten in de oven op 200°C

Mijn kinderen aten met veel smaak van deze ovenschotel, en hadden zo toch hun portie groenten en vis binnen zonder dat ze er erg in hadden.


maandag 20 januari 2014

'Lazy housewife' apple crumble

Mijn drie kindertjes (1 puber, 1 bijna puber en 1 kleuter) zijn steeds uitgehongerd als ze van school komen. Het eerste wat dochterlief mij zegt bij de schoolpoort is niet: "Dag lieve mama, wat ben ik blij jou weer te zien", maar "Wat eten we als vieruurtje?"

Ik wil natuurlijk als perfecte (ahum) mama, mijn kroost volstoppen met fruit, maar hongerige wolven nemen ook geen genoegen met een banaantje hé!
Er moet dus zwaardere kost op tafel komen. Zeker omdat we vaak pas laat avondeten, wegens het drukke hobbyschema van dochterlief. Met een croque monsieurtje of een vers soepje zijn ze meestal wel te paaien, maar pas echt blij worden ze van lekker vettige en/of zoete kost.

Vandaag kwam ik op het idee om eens een apple crumble taart te bakken.
Lekker vettig en zoet (zij blij) en met veel appeltjes erin (ik blij).
Omdat ik een hekel heb aan ingewikkelde, moeilijke en tijdrovende recepten (die toch in een mum van tijd worden binnengepeeld), heb ik  de bestaande recepten die ik vond op internet wat gepimpt tot een gemakkelijkere versie.



Dit heb je nodig:

  • een kant en klare kruimeldeegbodem
  • 4 à 5 appels
  • sap van een halve citroen
  • een koffielepel kaneel
  • 100 g boter
  • 100g bloem
  • 80 g  bruine suiker
  • 100 g amandelschilfers
  • wat vloeibare honing

Zo maak je het:

  • (hetelucht) oven voorverwarmen op 180°C
  • appels schillen en in (kleine) stukjes snijden
  • besprenkelen met citroensap en met kaneel
  • taartbodem uitrollen en er een ronde bakvorm mee bekleden
  • bodem inprikken met een vork
  • appelstukjes op de bodem verdelen (een centimeter aan de randen vrijlaten)
  • voor de crumble: boter, bloem, suiker, amandelschilfers en honing (met de handen) mengen tot een kruimelige massa
  • verdeel de crumble over de appelstukjes en plooi de rand van de bodem wat naar binnen
  • ongeveer 40 minuten bakken in de oven op 180°c

Geloof me, dit is een heerlijk dessertje waarmee je zeker gaat scoren en dat eigenlijk in een handomdraai klaar is.
Waarneer je er een echt caloriebommetje van wil maken kan je het serveren met een bolletje vanille ijs en een toefje slagroom.


Zalige zonde...


zondag 19 januari 2014

Restjes receptjes

Ik vind het zo'n zonde om altijd maar restjes oud brood weg te gooien.
Steeds krijg ik een rotgevoel over mij als ik weer eens een zakje oud brood in de vuilnisbak kieper.
Een aantal kippetjes in de  tuin zouden hiervoor een dankbare oplossing bieden. Ze staan al lang op mijn verlanglijstje, maar ik heb Mister Cavalier (manlief) spijtig genoeg nog steeds niet kunnen overtuigen...
Zolang ik mijn zin niet krijg, en hier geen dus geen kippetjes ronddartelen, moet er een andere oplossing komen voor onze 'broodverspilling'.

Je kan natuurlijk het oude brood roosteren, maar dat zijn de kids hier nu stilaan wel beu aan het worden.
Behalve de kleinste, die bijt enkele stukjes uit het brood tot hij er een autootje of zo in ziet. Hier kan hij dan lekker mee spelen in plaats van het op te eten.



's Zondags maakt Mister Cavalier wel eens 'verloren brood', en daar kan vooral dochterlief zich aan overeten. Ze is dan ook een echte fan van alles wat lekker zoet is. Gelukkig is ze verslaafd aan sporten, dus blijft ze voorlopig rank en slank.

Mister Cavaliers receptje voor verloren brood:
 
 
Dit heb je nodig:
  • 5 eieren
  • 400 ml melk
  • 1 zakje vanillesuiker
  • 1 koffielepel kaneel
  • suiker
  • oude sneden wit of grijs brood

Zo maak je het:
  • Kluts de eieren
  • Voeg de melk, vanillesuiker en kaneel toe
  • Meng goed
  • Neem de sneden brood en snijd ze midden door
  • Dompel het brood aan beide zijden kort in het beslag
  • Bak onmiddellijk aan beide zijden bruin in een hete pan
  • Dien direct op en bestrooi met suiker

Een heerlijk en super simpel receptje, dat ze hier nog steeds heerlijk vinden.
Voor mezelf bestrooi ik het verloren brood met wat stevia in plaats van met gewone suiker. Kwestie van mijn goede voornemens hé!


Een tweede dankbaar receptje tegen broodverspilling is broodpudding:


Dit heb je nodig:
  • 1/2 liter volle melk
  • 400 g wit, grijs of bruin brood
  • 1 koffielepel kaneel
  • 80 g bruine suiker
  • 80 g rietsuiker
  • 1 zakje vanille suiker
  • 5 eieren
  • 25 g boter
  • 1 appel, in stukjes gesneden
  • 100 g rozijnen

 Zo maak je het:
  • Verwarm de (hetelucht) oven voor op 200°C
  • Verwarm de melk op een matig vuur, maar laat niet koken
  • Haal de melk van het vuur en roer de suiker en de kaneel  erdoor
  • Snijd het brood in kleine stukjes
  • Overgiet het brood met het suiker-melk mengsel
  • Kluts de eieren en smelt de boter (in de microgolfoven)
  • Meng de eieren en de boter ook door het mengsel
  • Prak het broodmengsel fijn met een vork
  • Roer de stukjes appel en de rozijnen erdoor
  • Vet een bakvorm in
  • Bak ongeveer 40 minuten in de oven op 200°C

Ook dit receptje is erg makkelijk. Zelfs de grootste keukenkluns kan het tot een goed einde brengen.
En dat het lekker is, bewijst het feit dat de schaal na slechts een half uurtje reeds helemaal leeg was. We zijn met z'n vijven, maar niemand had meer dan één stuk gegeten. Een raadsel.
Trouwens... Mister Cavalier: Heb je gemerkt hoeveel eitjes er in deze receptjes moeten?

Smakelijk!


donderdag 16 januari 2014

Update goede voornemens

Ik had mij voorgenomen om me dit jaar eens proberen te houden aan mijn goede voornemens.
Om hierin te slagen hoort een regelmatige evaluatie bij 'het plan'.

Hoe zit het nu met mijn voornemen nummer 1: een gezondere levensstijl en meer bewegen.

Ik heb inderdaad minder gesnoept, maar het zou nog veel beter kunnen. Dit vind ik soms wel moeilijk, met 3 kids in huis. Zij willen namelijk wel elke dag een koekje mee naar school, en dan moet ik de discipline proberen te hebben om van al dat lekkers af te blijven.
Ik zou natuurlijk helemaal geen koeken en snoep meer in huis kunnen halen. Da's sowieso voor iedereen gezonder, maar maak ik van mijn kinderen dan geen getraumatiseerde wezens die elders de koekendoos plunderen als ze er de kans toe krijgen? Een dimemma.
Meer fruit en groenten eten is me wel gelukt, maar daar moet ik niet zoveel moeite voor doen. Wie houdt er nu niet van groenten en fruit, buiten minderjarigen en fast food-verslaafden?
Voor meer bewegen ben ik radicaal gebuisd, wegens te koud, te veel regen, geen tijd, geen zin, en nog honderd andere (flauwe) uitvluchten.

Voornemen nummer 2: consuminderen en kiezen voor duurzamere producten.

Ik heb inderdaad bewust meer gekozen voor seizoensgroenten, maar voor de rest heb ik tot nu toe niet echt zo heel veel gedaan op dit gebied.
Wel heb ik voor de eerste keer (!) wat spullen, die ik niet meer nodig had, verkocht op een tweedehandssite. Het is echt wel tof als je nog wat geld krijgt voor spullen die voor jezelf een 'sta in de weg' zijn, maar die anderen nog goed kunnen gebruiken. Dit hoort ook bij een duurzame levensstijl, vind ik, en het is bovendien leuk.
Ook heb ik nog wat vrienden gelukkig gemaakt met te kleine kinderkleren, dus hiervoor mag ik mezelf ook wel een pluim geven.
Het geeft sowieso een beter gevoel om nog perfect bruikbare kledij een tweede leven te geven, in plaats van ze in een container te dumpen om ervan af te zijn.
Onlangs hoorde ik op de radio dat er in Nederland zelfs outlet-shops voor voeding bestaan. Hier kan je producten kopen die bijna vervallen of zelfs al over de houdbaarheidsdatum zijn. Waarom ook niet eigenlijk? Het is toch belachelijk en totaal onethisch om eten weg te gooien dat nog perfect is. Van een koekje dat een week vervallen is ga je heus niet ziek worden.

Laatste voornemen: meer 'zen' in mijn leven.

Ik wist dat dit het moeilijkste ging zijn. Als je immers al sinds jaar en dag op een bepaalde manier handelt en denkt (als een stress-konijn dus) verander je niet opeens  in een heerlijk rustig kabbelend beekje.
Relativeren, daar komt het vaak op aan. De wereld vergaat heus niet als bepaalde dingen niet altijd lopen zoals we gehoopt hadden. Het is dus ook helemaal niet zo erg dat van mijn voornemens nog niet zo veel is terechtgekomen dan ik zelf had gehoopt. Toch?

zondag 12 januari 2014

Zonnige zondag

Na een koude start vanmorgen laat de zon zich vandaag van haar mooiste kant zien.
Mijn jongste zoontje zei vanmorgen toen het nog wat schemerde: "Kijk, sneeuw mama!". Hij bedoelde natuurlijk de witte laag die er op het gras te zien was na de vorst van deze nacht. Groot was zijn teleurstelling toen ik zei dat het niet gesneeuwd had.



Zou het er nog van komen deze winter? De kinderen zouden het in ieder geval wel erg leuk vinden. Voor mij hoeft het niet persé, want ik ben een echte angsthaas in de auto als het landschap wit kleurt.

 
 
Zo'n weertje als vandaag vind ik eigenlijk wel aangenaam. Ideaal om nog wat op te ruimen in de tuin, met Fleurtje in mijn kielzog.
 
 
 
 
 
 

zaterdag 11 januari 2014

Vooroordelen

Afgelopen woensdag ging ik naar de markt om wat fruit en groenten te kopen. Zoals gewoonlijk zag alles er weer super lekker uit, en had ik plannen om een heleboel groenten in te vriezen. Twee volle zakken groenten en fruit kostten mij slechts 12 euro, dus vond ik dat ik goed had gekozen.
Toen ik betaalde zei de marktkramer dat ik nog een gratis groentenpakket meekreeg, omdat ik voor boven 10 euro had besteed. Ik nog blijer natuurlijk, met mijn gratis uien, wortelen  en een koolraap.
Mijn blijdschap sloeg snel over naar paniek toen ik voelde hoe zwaar mijn zakken wogen. Ik moest immers nog een heel stuk lopen tot mijn auto, die ik een stuk buiten het centrum had geparkeerd.
Na enkele minuten lopen deden mijn schouders al pijn van het sleuren (ik heb dan ook niet echt een conditie om over op te scheppen). Het moet wel zijn opgevallen dat ik zo aan het sukkelen was, want plots hoorde ik een stemmetje achter mij: "Mevrouw, mevrouw".
Ik keek achterom en zag een jonge vrouw. Ze zei in wat gebroken Nederlands: "Ik zal u helpen dragen", en nam een zak van me over. Ik vond dit erg lief. Ze liep een heel stuk mee met mij en we maakten een praatje. Blijkbaar zaten onze kinderen op dezelfde school.
Ik bedankte haar voor de hulp en zei tot ziens. Eigenlijk maakte dit voorval mijn dag goed. Zomaar geholpen worden door iemand die je niet kent, dit maak je in onze individualistische maatschappij niet zoveel meer mee.
Een paar dagen later vertelde ik dit voorval aan een (Marrokaanse) vriendin. Ze zei dat het in hun cultuur heel gewoon is om je medemens spontaan te helpen.
Haar oudste zoon wou ook eens een ouder dametje helpen op straat, vertelde ze. Toen hij haar aansprak begon die dame te roepen dat hij haar met rust moest laten en begon hem uit te schelden. Ze vertrouwde het niet.
Uiteraard was die jongen heel erg aangedaan door dit voorval: zijn goede bedoelingen werden onmiddellijk verkeerd geïnterpreteerd.
Ik begrijp natuurlijk wel dat je een beetje op je hoede moet zijn, maar we mogen toch ook niet paranoïde worden. Soms kunnen wij Belgen best nog wel wat leren van de behulpzaamheid en gastvrijheid van onze medemens met buitenlandse roots.

vrijdag 10 januari 2014

Mijn Cavaliertje

Sinds we Fleurtje in ons gezinnetje hebben, zit ik mijn vriendinnen steeds meer te overzeuren met mijn verhalen over haar. Ik kan er soms echt niet over zwijgen. Ja, ik besef het: dit wordt stilaan een probleem!
Ik had me nochtans echt voorgenomen om niet zo'n raar mens te worden dat haar hondje behandelt alsof het haar kindje is. Met jasjes enzo, je kent dat wel. Mijn kinderwens is tenslotte al ruimschoots vervuld met mijn drie bengels.

Ik was al wel langer een 'hondenmens', want in het verleden hadden we al een super lieve labrador. Ik wist dus wel wat het betekende om zo'n viervoeter in huis te halen.
Maar dat er zo'n goddelijke wezentjes bestonden als cavaliertjes dat wist ik echt niet.

's Morgens is ze nooit slechtgezind. Neen, met het verkeerde been uit bed stappen is iets wat niet in haar woordenboek staat. Dit in tegenstelling tot mijn (puberende) zoon of (bijna puberende) dochter. En ook onze kleuter is s' morgens niet steeds het zonnetje in huis.
Wat is het toch heerlijk om elke ochtend te worden begroet alsof je de belangrijkste persoon in het universum bent! Na al dat uitgebreid kwispelen is juffrouwtje dan wat moe geworden. Ze moet dan dringend wat uitrusten met haar hoofdje (neen, niet kop!) op mijn schoot, terwijl ik mijn eerste koffietje drink in een poging om wakker te worden.
Overdag loopt ze steeds met mij mee als een schaduw. Ze zou zelfs graag mee naar het toilet gaan, maar dit is zelfs voor mij toch net een brug te ver.
Als ik strijk ligt ze op een stoel naast de strijkplank, als ik in de keuken bezig ben is ze een super handige kruimeldief die de vloer netjes houdt, en als ik 's avonds in de zetel zit kan de verwarming een graadje lager, want dan vlijt ze zich als een dekentje op mijn schoot.
Heb ik al gezegd dat ze ook een echte schoonheid is, met haren zo zacht als zijde?

Wat zeg je? Ben ik weer aan het zeuren?



donderdag 9 januari 2014

Goede voornemens

Nu 2014 al weer een tijdje een feit is, wil ik voor mezelf even op een rijtje zetten wat ik dit jaar beter/anders wil doen dan vorig jaar.
Tijd voor goede voornemens dus!

Alhoewel, ... bij 'goede voornemens' denk ik bijna automatisch aan dingen die ik hooguit een weekje of zo volhoud. Meestal vergeet ik na een tijdje gewoon wat mijn voornemens ook al weer waren, en val ik dan ongemerkt terug op mijn vastgeroeste gewoontes.
Hoe moet ik het dan dit jaar aanpakken, als ik toch een beetje kans op slagen wil?
Ik denk dat je nieuwe gewoontes lang genoeg moet proberen vol te houden (een week of 8) tot ze ingeburgerd zijn in je 'nieuwe' levensstijl. Na een tijdje vergeet je dan automatisch je vorige (slechtere) gewoontes. Tot zover de theorie.

Maar hoe zet ik dit nu om in de praktijk?
Ik denk dat ik me ga beperken tot een drietal voornemens.
Ik zet ze ook op papier, zo worden ze al iets tastbaarder en minder vrijblijvend.
Tot slot ga ik (proberen) regelmatig te evalueren hoe het nu staat met mijn voornemens.

Mijn drie voornemens zijn:
  1. Een gezondere levensstijl: minder snoepen, meer groenten en fruit, meer volkoren produkten, minder sausjes,... en meer bewegen .
  2. Consuminderen en meer kiezen voor duurzame producten: seizoensgroenten en -fruit, minder kleren kopen, dingen herstellen of opknappen in plaats van te vervangen of weg te gooien, kledij doorgeven of verkopen, zelf decoratie maken en niet kopen, nadenken bij elke aankoop of ik het echt wel nodig heb,...
  3. Meer 'zen' in mijn leven en in mijn hoofd: geen drukdoenerij meer over prullen, meer genieten van mijn gezin en van de kleine dingen, niet te streng zijn voor mezelf en ook niet voor anderen, niet nadenken over alle dingen die ik niet heb of die kunnen misgaan maar meer leven in het moment en blij zijn met de grote 'rijkdom' die ik heb.
Zou dit een te ambitieus plan zijn voor 2014?
Punten 1 en 2 lijken me wel min of meer haalbaar, maar punt 3 is volgens mij aartsmoeilijk. Ik ben namelijk een geboren piekeraar en controle-freak. Ach, we zien wel, de goede voornemens zijn er in ieder geval...