De laatste tijd voel ik me zoooo moe, écht uitgeput bij momenten. Ik heb ook spierpijn en voel me stram en stijf. Vooral mijn nek en bovenrug lijken wel helemaal vast te zitten.
Dit is al enkele maanden aan de gang.
Eerst dacht ik aan voorjaarsmoeheid en dus ging ik er van uit dat het wel zou beteren eens de zon wat meer ging schijnen. Ik weet van mezelf namelijk dat ik best wel last heb van de donkere periodes in de herfst en de winter.
Maar de lente en de zomer kwamen en waar ik op hoopte gebeurde helaas niet: nog steeds moe en stram in plaats van fit en vitaal. De ene dag al wat beter dan de andere, maar niet zoals het zou moeten... en zo oud ben ik nu toch ook nog niet. Neen, ik ben nog in de fleur van mijn leven en ik wil me helemaal niet zo slecht voelen.
'Ga dan naar de dokter!' Hoeveel keren heb ik dat niet moeten horen in mijn omgeving? Maarrrr, op dat gebied ben ik dus écht een angsthaas. Ik zie in mijn verbeelding al direct de ergste scenario's passeren... neen, dan weet ik het maar liever niet... denk ik. Flauw hé, ik weet het wel, echt flauw. Want ik ben wél diegene die anderen direct naar de dokter stuurt als ik ook maar dénk dat er iets mis zou kunnen zijn.
Dan maar mijn toevlucht nemen tot het internet zeker. Tja, wat doe je anders als je niet zelf voor dokter hebt gestudeerd? Dom natuurlijk, héél dom! Want die studies geneeskunde duren nu eenmaal niet voor niets minstens zeven jaar...
Gevolg: je komt terecht op allerlei enge websites waarvan de ene er al wat betrouwbaarder uitziet dan de andere. Neen! Ik heb geen raad nodig van een online 'dokter' en néén ik vul die vragenlijst niet in om dan tot een diagnose te komen. Laat staan dat ik ga betalen voor één of ander zelfhulpboek. Daaaag!
Ik heb daarna ook nog eens een poging gedaan om super gezond te eten en de rotzooi uit mijn voeding te bannen in de hoop dat dat zou helpen, maar met mijn karakter van een garnaal was die poging natuurlijk weer gedoemd om te mislukken vooraleer ze nog maar goed en wel begonnen was. Miss Milla: je bent hopeloos!
Dan toch maar naar een échte dokter gaan misschien? Er zat niet anders op, want mijn huisgenoten waren mijn geklaag en gezeur over mijn gezondheid onderhand meer dan beu.
Na een uurtje of twee in de wachtzaal was ik aan de beurt en mocht ik het dokterskabinet betreden. Ik deed mijn verhaal en de dokter vroeg me: 'Gaat het wel goed met je? Euhm... ik bedoel mentaal?' Ik legde haar uit dat ik echt sterk het gevoel heb dat het niet 'tussen mijn oren zit' maar dat er een lichamelijke oorzaak is voor mijn klachten. Ik weet (uit ervaring) dat je door geestelijke stress ook heel wat lichamelijke klachten kan ervaren, maar ik was er heel erg zeker van dat dit nu zeker niet het geval is... ik voel me goed namelijk, mentaal.
'Ok, dan gaan we bloedprikken' zei de dokter. 'Het kan best zijn dat je een ijzer-tekort hebt, want je eet namelijk al heel lang geen vlees'. ' Maar ik eet wel één of twee keertjes per week vis hoor, en heel veel groenten en bruin brood! Is dat niet genoeg dan?' 'Ijzer uit vlees wordt veel makkelijk opgenomen dan uit plantaardige voeding, we hebben als mens nu eenmaal niet de maag van een koe hé!', verduidelijkte de dokter. Daar heeft ze wel een punt misschien, maar ik ga sowieso niet terug vlees eten! No way!
Na een weekje mocht ik terug naar de dokter voor de resultaten. Oef! Geen enge ziektes onder de leden, géén ijzertekort (goed bezig Miss Milla, zie je wel dat ik geen vlees hoef te eten), zelfs geen vitamine B12 tekort (dat wordt ook wel eens gelinkt aan vegetarische voeding)... maar wél: een serieus vitamine D tekort én klierkoorts.
Oh, wat ben ik opgelucht. Eindelijk weet ik dat ik me mijn klachten niet verbeeld (ik begon al aan mezelf te twijfelen) en dat ik me binnen enkele maanden vast een heel pak beter ga voelen. Ik neem nu een vitamine D supplement en die klierkoorts zal op een gegeven moment vanzelf het onderspit moeten delven.
Naar het schijnt kampen heel veel mensen met een vitamine D tekort en kan het niet te onderschatten klachten geven: vermoeidheid, spierpijnen, gewrichtspijnen, zwakke botten, angststoornissen, lusteloosheid, en zelfs depressie...
Tegenwoordig worden we ook zo bang gemaakt van de zon, maar de zon hebben we nu eenmaal nodig om deze waardevolle vitamine te kunnen aanmaken in ons lichaam.
Ikzelf heb een zeer lichte hypergevoelige huid. Ik kan het me helaas niet permitteren om in de zomer langer dan een kwartiertje mijn huid onbeschermd bloot te stellen aan de zon. Ik bekoop het dan met zonne-allergie en een knalrode kop. Niet leuk! Maar ook vooral niet gezond... Moet ik dan kiezen tussen de pest en de cholera (verbranden en wel vit D of beschermen en geen vit D)?
Neen, er is een andere oplossing: elke dag een kwartiertje onbeschermd in de zon en nadien voor bescherming zorgen. Je hoeft immers echt niet uren te gaan zonnekloppen om je vitamientjes op te nemen. Dit is een misverstand!
Nu schijnt in ons deel van de wereld de zon meestal niet genoeg om elke dag voldoende vitamine D op te nemen, dus dat is de reden waarom er zoveel mensen rondlopen met dit tekort. Supplementen zijn volgens de dokter voor veel mensen noodzakelijk, maar neem ze nooit in het wilde weg, laat eerst je bloed even testen. Vitamine D is immers een vetoplosbare vitamine die je niet uitplast als je lichaam er teveel van opneemt (en dat is natuurlijk ook weer niet goed).
Maar welke van mijn klachten zijn er nu gelinkt aan het vitamine D tekort en welke aan klierkoorts? Ik zou het niet weten... misschien is het ook niet zo belangrijk, zolang ze maar overgaan en ik mijn oude zelf weer wordt.